- Details
- Pages
- Hits: 521
Artroscopie (kijkoperatie in het gewricht)
| Artroscopie is een kijkoperatie in een gewricht, zoals bijvoorbeeld de knie of elleboog. ‘Artro’ staat voor gewricht, en ‘scopie’ staat voor het kijken. |  |
Wat is artroscopie?
Bij een artroscopie worden er twee kleine incisies van 4 millimeter in het gewricht gemaakt. Via deze twee insneden wordt een kijkinstrument (de artroscoop) ingebracht. Via deze zelfde insneden kan ook de behandeling zelf plaatsvinden. Het grote voordeel is dat deze methode een beperkte belasting voor de patiënt met zich meebrengt. Immers, er zijn maar kleine sneden van enkele millimeters nodig. Er hoeft dus geen grotere snede gemaakt te worden om het gewricht goed in beeld te krijgen.
Wanneer artroscopie?
|
Er zijn verschillende gewrichten en aandoeningen waarvoor de artroscopie een zeer geschikte methode is. Denk bijvoorbeeld aan: - Elleboog dysplasie, zoals OCD en LPC. - Knieproblemen, zoals inspectie bij voorstekruisbandletsel en meniscusproblemen. - Schoudergewricht waar OCD of bicepsafwijkingen zijn. - Hakgewricht met OCD
|
Los beenfragment (LPC) in de elleboog. |
Voordelen van artroscopie
Omdat er kleine insneden zijn is de ingreep minder ingrijpend dan een standaard operatie. Daarbij is het ook een groot voordeel dat de binnenkant van het gewricht goed zichtbaar is. De structuren in het gewricht zijn met een artroscopische behandeling het best te beoordelen. Bovendien kan bij de artroscopie de diagnose én de behandeling tegelijkertijd uitgevoerd worden.
Hoe wordt een artroscopie uitgevoerd?
Voor een artroscopische behandeling moet uw huisdier altijd onder narcose. Via chirurgische operatie zal de huid op twee plaatsen een kleine snede krijgen om het instrumentarium toegang te geven naar het te behandelen gewricht. De arthroscoop zelf is een klein dun buisje met lenzen. Op de scoop wordt buiten het gewricht een videocamera en een lichtkabel. De arthroscoop wordt in het gewricht gebracht met een beschermende schacht. Ook wordt er tijdens het kijken steriel water door het gewricht gespoeld.
De chirurg kijkt naar een beeldscherm waar een sterk uitvergroot en scherp beeld te zien is van het gewricht. Vervolgens wordt er via de andere snede andere instrumenten ingebracht om het gewricht te behandelen.
Postoperatief (na de operatie)
Een artroscopie is geen ingrijpende operatie voor uw hond, het zijn immers maar een paar kleine sneden die zijn gemaakt. Echter wil dat niet zeggen dat uw hond ook snel hersteld is en alles weer mag. De revalidatie en het herstelperiode na de artroscopie hangen af van de ernst van de gewrichtsproblemen in het behandelde gewricht.
De eerste zes weken zal de patiënt minimaal mogen bewegen en aangelijnd moeten worden
uitgelaten. De snelheid van revalidatie hangt af van een aantal factoren. De revalidatie van een oudere hond loopt bijvoorbeeld vaak veel trager dan die van een jongere hond. Maar ook de hoeveelheid artrose aanwezig op het moment van de operatie is bepalend voor een sneller of juist trager verlopend herstel. Over het algemeen geldt hoe langer er wordt gewacht met een operatie van een gewricht, des te meer artrose er zal ontstaan, en des te langer zal de revalidatie duren. Ook het gewicht van de hond is belangrijk; lichte honden revalideren beter dan (te) zware honden.
Na de artroscopische behandeling kan de orthopedisch chirurg u informeren over de te verwachte prognose en herstelperiode voor uw hond.
Complicaties
Zoals bij iedere operatie, kunnen ook hier complicaties optreden. Het is mogelijk dat de wond geïnfecteerd raakt, dit komt vaak door likken of bijten aan de wond en is te voorkomen door het dragen van een kraag. Door het dragen van een kraag is het niet meer mogelijk voor de hond om aan de wond te zitten. Een andere complicatie is het opstapelen van wondvocht, dit zit onder de huid en wordt seroma vorming genoemd. Gelukkig komen deze complicaties maar zelden voor.
Marèse van Haneghem, orthopedisch dierenarts
Dierenkliniek Kortenoord Wageningen 
- Details
- Pages
- Hits: 574
Honden zijn dol op antivries, en dat is levensgevaarlijk
Tijdens de wintermaanden denken we er als hondeneigenaar goed aan om onze honden goed tegen de kou te beschermen. Sommige honden hebben bijvoorbeeld niet voldoende ondervacht om zichzelf warm te houden, weer andere honden hebben last van klonten ijs en sneeuw tussen hun teentjes. Er is echter nog een verrassend gevaar in de winter, waar velen niet van op de hoogte zijn: antivries. Wat dat met de hond te maken heeft?
Wat is antivries?
Antivries is een middel dat je kunt toevoegen aan andere vloeistoffen, zodat het niet zo snel bevriest en er minder snel verdamping optreedt tijdens hitte. Het wordt daarom vooral veel gebruikt in de winter om te voorkomen dat de ruiterwisservloeistof onbruikbaar wordt. Of koelwater bevriest.
Waarom is antivries gevaarlijk voor honden?
Wat veel mensen niet weten is dat antivries voor veel honden ontzettend verleidelijk is. Er zitten namelijk stofjes in die het een zoete geur én smaak geeft. En je wilt natuurlijk voorkomen dat je hond dit ook daadwerkelijk gaat opdrinken, want antivries is hartstikke giftig. Dat komt dan weer met name door het belangrijkste bestanddeel van antivries: ethyleenglycol. Je hond raakt ernstig vergiftigd, waardoor inname van antivries kan leiden nierbeschadiging en zelfs de dood. Let daarom goed op je hond en let op tekenen van vergiftiging zoals overmatig kwijlen, braken, diarree, verminderde alertheid, coördinatieproblemen, verminderde eetlust, minder plassen of ademhalingsproblemen. Ga dan zo snel mogelijk naar de dierenarts. Kan het zijn dat je hond van de antivries heeft gesnoept? Controleer dan of dat het geval is en neem als het kan de verpakking mee naar de dierenarts.
Hoe houd je het veilig?
Voorkomen is beter dan genezen, dus allereerst zou je alternatieve producten kunnen proberen die de giftige stof ethyleenglycol niet bevatten. Dan kan het ook nooit misgaan. Denk bijvoorbeeld aan organische antivries. Mocht je toch antivries gebruiken met ethyleenglycol, dan is het van belang om je bewust te zijn van de bijkomende risico’s en symptomen. Geef geen melk aan de hond om de antivries te neutraliseren! Er wordt weleens gedacht dat melk kan helpen bij een vergiftiging, maar het tegendeel is waar: melk kan de absorptie van ethyleenglycol versnellen, wat de overlevingskansen van je hond dus alleen maar verkleint.
Conclusie
In de wintermaanden vormt antivries een potentieel gevaar voor onze geliefde viervoeters. Met de giftige stof ethyleenglycol is het van cruciaal belang om bewust te zijn van de risico’s en maatregelen te nemen. Overstappen op alternatieve antivriesproducten zonder ethyleenglycol kan een veiligere keuze zijn. Mocht je hond toch in aanraking komen met de stof, is snel handelen essentieel. Schakel onmiddellijk een dierenarts in als je ziet dat je hond de giftige stof heeft ingenomen of één van de vergiftigingssymptomen vertoond. Door bewustzijn en proactieve maatregelen blijft de winter een veilig seizoen voor zowel jou als je trouwe metgezel.
bron: Onze Hond
- Details
- Pages
- Hits: 579
Het is winter! Periode van koude dagen met temperaturen die sterk kunnen dalen, waardoor het flink glad kan worden op straat.
Met een beetje vrieskou worden paden en wegen al snel bestrooid met zout, ook wel pekelzout genoemd.
En juist honden kunnen last krijgen van hun pootjes als ze in aanraking komen met pekel.
Wat zijn de gevolgen als jouw hond pekel of zout oplikt?
En hoe bescherm je hondenpoten tegen kou en pekel?
De combinatie van vrieskou en pekel kan irritatie van de voetkussentjes veroorzaken. Het pekel blijft aan de poten kleven en het gevolg is dat honden overmatig gaan likken om het zout eraf te krijgen. Het is een soort allergische reactie, die kan leiden tot wondjes en ontstekingen. Of in het ergste geval tot een vergiftiging. Hondentrainingscentrum Vrakking in Bavel publiceerde een persoonlijk verhaal over de gevolgen van een zoutvergiftiging bij een 4-jarige hond.
Zoutvergiftiging
Wanneer herken je een pekel- of zoutvergiftiging bij honden? Er zijn verschillende symptomen: van braken, geen eetlust meer, diarree tot oedeem. Zout werkt irriterend op het slijmvlies van het maag-darmkanaal van je hond. Wanneer het zout in de maag blijft zitten, wordt het in het bloed opgenomen. Bloed met een te hoog natriumgehalte zorgt ervoor dat er water onttrokken wordt uit omringende weefsels. Hierdoor kunnen cellen uitdrogen. Met alle gevolgen van dien. Zichtbare verschijnselen bij honden zie je bij een natriumconcentratie van meer dan 170 mmol/L. Bron: https://petplan.nl/dierenadvies/verzorging-en-gezondheid/pekel-vergiftiging-bij-honden/. Petsplan schreef een uitgebreid artikel over de oorzaken en behandeling van een zoutvergiftiging.
Hondenpoten beschermen
Er zijn verschillende methoden om hondenpoten te beschermen tegen kou en pekel. Smeer, voordat je met je hond naar buiten gaat, de voetzooltjes in met vaseline of potenwas. Met name potenwas biedt goede bescherming van de voetkussens en voorkomt kloven. Probeer zoveel mogelijk met zout bestrooide plekken te vermijden en gebruik bij lange wandelingen eventueel hondenschoentjes. En spoel direct na de wandeling de poten schoon met lauw water en droog ze goed af. Hierdoor krijgt je hond niet de kans om het zout zelf van zijn pootjes te likken. Bij honden met veel beharing tussen de kussentjes en de tenen blijft het zout langer plakken en is het raadzaam om de haartjes regelmatig weg te knippen of te scheren.
Op pad
Met deze voorzorgsmaatregelen staat niks in de weg om er toch lekker samen op uit te trekken. Heerlijk genieten van het winterseizoen met haar prachtige taferelen en het waterige zonnetje. Veel wandelplezier!
Bron: hondentrimland
